Jest to podstawowy trening aktora. Rozwija on wyobraźnię, uwagę sceniczną, pewność siebie, wrażliwość zmysłów, naiwność sceniczną, umiejętność obserwacji, umiejętność wyrażania emocji. Jakby to powiedział Stanisławski jest to „praca nad sobą”, nad rozwijaniem w sobie potencjału aktorskiego i cech niezbędnych do dobrego wykonywania tego zawodu. Poszczególne zadania kończą się przygotowaniem etiud. Etiudy te są podstawą do zaliczeń i ocen na zakończenie semestru.
Studenci pracują nad dowolnymi lub zadanymi tekstami. Poznają różne metody pracy z tekstem. Uczą się analizy tekstu. Poznają czym jest aktorska interpretacja tekstu. Uczą się wyrażania siebie poprzez tekst. Zadają sobie podstawowe pytania związane z publiczną prezentacją tekstu. Osoby zdające do szkół teatralnych przygotowują teksty pod kontem egzaminów. Teksty przedstawiane są na zakończenie semestru.
Zajęcia z tańca współczesnego i modern jazzu. Pojawiają się też elementy tańca klasycznego oraz tańców tradycyjnych. Jest to praca nad: świadomością ciała i estetyki ruchu, odczuwaniem harmonii ciała, wertykalności, koordynacji. Dodatkowo wprowadzane są elementy kontakt – improwizacji. Taniec ten łączymy z emocjami, obrazami wyobraźni, czego aktor nie powinien traktować oddzielnie.
Akrobatyka w treningu aktora ma na celu rozwijanie odwagi i pewności na scenie. Dzięki tej pracy aktor na scenie jest zdecydowany, gotowy do reakcji całym ciałem. Pojawiają się tu ćwiczenia z gimnastyki (stanie na rękach, fikołki, skoki, fiflaki), z jogi, z biomechaniki W. Meyerholda oraz z ćwiczeń partnerskich opracowanych przez Teatr Gardzienice.
Jest to praca nad świadomością ruchu ciała w przestrzeni, plastyczności. Także sprawności rozumianej jako gotowość ciała do wyrażania myśli i emocji. Rozwijanie umiejętności współdziałania z partnerem, reagowania na impulsy od partnera lub z wyobraźni. Praca inspirowana treningiem Grotowskiego, teatrów wschodnich.
Praca nad piosenką aktorską indywidualnie i grupowo. Tworzenie interpretacji jest traktowane przez pedagoga i studenta jako poszukiwanie najlepszej formy dla przekazania treści piosenki. Ludowe piosenki to okazja do poznania różnych kultur oraz różnych technik śpiewu tradycyjnego. Poznajemy pieśni bałkańskie, żydowskie, rosyjskie, ukraińskie, białoruskie, litewskie. Wybór pieśni zależy od rodzaju projektu nad którym pracujemy. Uczymy się także śpiewu w działaniu.
Ćwiczenia dykcyjne, oddechowe, głosowe, mające na celu odblokowanie pełni możliwości głosu studenta. Praca ta zawiera też pracę nad rezonatorami w ciele. Dbamy o to, aby praca nad głosem angażowała całe ciało.
Studenci dostają zadania do samodzielnej pracy. Tworzą pierwsze etiudy na zadany temat. Uczą się poczucia kompozycji, „życia” na scenie, tworzenia czytelnego przekazu, odpowiedzialności. Uczą się prawidłowego działania na scenie, wiary w fikcyjny sceniczny świat. Etiudy studentów przedstawiane są na otwartym pokazie semestralnym. Jest to forma zaliczenia semestru.
Zajęcia fizyczne inspirowane technikami pracy Meyerholda. Jest to system ćwiczeń fizycznych dotyczący poruszania się na scenie. Uczenie koncentracji, refleksu i koordynacji ruchu. Poznajemy zasady wyrazistości, równowagi, dynamiki i opozycji ruchu. Praca z kijkami.
Jarosław Gajewski – interpretacja tekstu
Marcin Hycnar – aktorskie improwizacje
Katarzyna Skarżanka – technika mowy
Jacek Hałas – pieśni ludowe
Tom Greder – clownada
Dominika Rembelska – capoeira
Paweł Kieszko – chodzenie na szczudłach
Marta Kuczyńska – żonglerka, akrobatyka